Kαλημέρα, και Καλό μας Καλοκαίρι,

Ώρα να ετοιμαστούμε να γεμίσουμε με την θεραπεία του ήλιου και της θάλασσας. Όμως αλήθεια, πόσο πολύ άγχος έχει γίνει και αυτό μέσα από  την σκέψη της εμφάνισης του σώματος μας στην παραλία και της σύγκρισης με τους άλλους γύρω μας.

Μέσα από αυτό το ερέθισμα έγραψα το σημερινό μου άρθρο με θέμα την Κριτική.

Από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης μας, είτε μέσα στην οικογένεια είτε αργότερα σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον και κατόπιν ως μέλος στην κοινωνία μέσα μας μαθαίνουν τι είναι όμορφο και άσχημο, ποιο είναι το σωστό και το λάθος, τι είναι καλό και κακό. Μας μάθαίνουν την μόνη αμαρτία, που είναι η ΚΡΙΤΙΚΗ.

Μέσα από αυτήν την Κριτική, παίζουμε ρόλους για να γίνουμε αποδεκτοί από τους άλλους, με αποτέλεσμα να κριτικάρουμε και να απορρίπτουμε συνεχώς τον εαυτό μας για αυτό που αληθινά είναι.

Η κριτική πλέον είναι παντού, καθώς μιλάμε με άσχημα λόγια για τον εαυτό μας και για άλλους, καθώς πιστεύουμε άσχημα πράγματα για εμάς και για τους γύρω μας.

Όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παριστάνουμε ότι είμαστε κάποιοι που δεν είμαστε, λόγο του Φόβου της Απόρριψης, του Φόβου της  Μοναξιάς και του ριζικού φόβου ότι  δεν αξίζουμε και με όλο το φορτίο, αυτό, φυσικά  σαμποτάρουμε την ζωή μας και τον εαυτό μας.

Η αμαρτία αρχίζει και τελειώνει από την απόρριψη του εαυτού. Προσέξτε πλέον τις λέξεις που χρησιμοποιείτε για τον εαυτό σας καθώς και σε τι πράξεις τον βάζετε να κάνει.

Όπως είπε και ο Καζαντζάκης αυτό που φοβάται περισσότερο ο άνθρωπος είναι να δει την μεγαλοπρέπεια και το φως του.

Είναι αξιοσημείωτο μέσα από την εμπειρία μου, ότι για τον άνθρωπο είναι πολύ πιο δύσκολο να δεχτεί την Μεγαλύτερη, Θετική και Θεϊκή εικόνα του εαυτού του, και να λειτουργήσει ως συμπεριφορά μέσα από αυτή, από το να δεχτεί την αρνητική, χαλασμένη και τσαλακωμένη του πλευρά.

Ναι, στην αρχή σε όλους αρέσει να τους μιλήσει κάποιος για την μεγάλη τους θετική εικόνα, όμως όταν έρχεται η στιγμή που χρειάζεται να κάνουν τις κατάλληλες αλλαγές στην ζωή τους και στην συμπεριφορά τους, εκεί είναι που οι περισσότεροι κάνουν πίσω παραμένοντας, στην μικρή και φτωχή εικόνα του εαυτού τους, που όμως αισθάνονται ασφάλεια και βόλεμα μέσα από την συνήθεια του συγκεκριμένου τρόπου ζωής και ανθρώπων που έχουν μέχρι τώρα δίπλα τους.

Δεν μπορούμε να ζήσουμε πραγματικά ποιοι είμαστε, γιατί αν σταθούμε αληθινά σ΄ αυτό, θα ανακαλύψουμε ότι μέσα από το σύστημα πεποιθήσεων που έχουμε χτίσει είμαστε φυλακισμένοι, ανελεύθεροι και ανειλικρινείς, παριστάνοντας κάτι άλλο από αυτό που αληθινά είμαστε.

Όμως μπαίνοντας μέσα σ΄  ένα δωμάτιο σκοτεινό και ανάβοντας μόνο ένα σπίρτο το δωμάτιο φωτίζεται, οπότε ένας σοφός τρόπος αφύπνισης και εξέλιξης είναι αντί να ψάχνουμε να βρούμε μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο με αγωνία τι υπάρχει, μπορούμε απλά να ανάψουμε το σπίρτο του φωτός μας, του πάθους μας, της χαράς μας, της δημιουργικότητας μας.

Το φως μέσα μας και ο Θεϊκός μας εαυτός έχει τόση δύναμη που μπορεί να φωτίσει τα πάντα ακόμα και το ίδιο το σκοτάδι μας.

Ένας λοιπόν αρχικός τρόπος για να αφήσουμε την κριτική είναι με το να  πάρουμε εσωτερικά την ευθύνη να χρησιμοποιούμε το εργαλείο του λόγου με ευθύνη Δημιουργού και αρχικά  να σταματήσουμε το κουτσομπολιό και την αρνητική κριτική σε άλλους και σε εμάς.

Eύχομαι λοιπόν μέσα από την καρδιά μου ένα μήνα και ένα καλοκαίρι αγκαλιά με την Αποδοχή του Εαυτού, γιατί αξίζεις και μόνο που υπάρχεις στη Γη, γιατί είσαι Πνεύμα μέσα σ ΄ ένα σώμα, γιατί όπως και να έχουν τα πράγματα στην ζωή σου φέρνεις μοναδικές ουσίες που είναι απλά να εκφραστούν και να βιωθούν, με ελευθερία, πάθος, δημιουργικότητα, αγάπη και αλήθεια!