«Είναι ό,τι χειρότερο έχω ζήσει», «Αισθάνθηκα ότι θα τρελαθώ ή θα πεθάνω», «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά».
Έτσι περιγράφουν τα περισσότερα άτομα την επώδυνη επαφή τους με την κρίση πανικού. Αναμφίβολα οι κρίσεις πανικού είναι μια από τις πιο δυσάρεστες καταστάσεις που μπορεί να βιώσει το άτομο σε ψυχοφυσιολογικό επίπεδο, λόγω των αιφνίδιων και έντονων συμπτωμάτων που καθιστούν το άτομο ανήμπορο να αντιδράσει.
Το κύριο συναίσθημα που επικρατεί τη στιγμή του επεισοδίου είναι ο πανικός και ο έντονος φόβος. Συνήθως ο μεγαλύτερος φόβος και ανησυχία του ατόμου είναι η στιγμή της επόμενης κρίσης.
Η κρίση πανικού μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια υπερβολική και αυτόματη αντίδραση του οργανισμού μας απέναντι σε ένα φοβικό-στρεσογόνο συμβάν. Μπορούμε να παρομοιάσουμε αυτόν τον αμυντικό μηχανισμό ως ένα συναγερμό που μας προστατεύει από «επιθέσεις» φανταστικές ή πραγματικές, που διαρκούν από μερικά δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά.
