Κάθε άτομο, σε όλη την διάρκεια της ζωής του, έχει έντονη την «ανάγκη του ανήκειν». Το αίσθημα να «ανήκει», ξυπνάει από πολύ νωρίς, στη βρεφική ηλικία, μέσα στο ίδιο το οικογενειακό σύστημα.

Η επιβίωση, η αποδοχή και η θρέψη από τους γονείς, είναι αναγκαία για κάθε παιδί. Γι΄ αυτόν το λόγο είναι έτοιμο να θυσιάσει τα πάντα, με μοναδικό σκοπό να νιώθει το οικογενειακό του σύστημα χαρούμενο και ενωμένο.

Μεγαλώνοντας, το άτομο αρχίζει να εκδηλώνει την ανάγκη να ανήκει και να είναι αποδεκτό και σε άλλες ομάδες, όπως το σχολείο, την παρέα με φίλους, τις εξωσχολικές ομάδες δραστηριοτήτων, τα εργασιακά γκρουπ κτλ.

Όμως…
Τι γίνεται εάν ένα μέλος της οικογένειας κάνει κάτι κακό, ντρόπιάσει την οικογένεια, ή παραβιάσει τις οικογενειακές αξίες;

Συχνά το οικογενειακό σύστημα δεν αποδέχεται κάτι τέτοιο & συνειδητά παραγκωνίζει, υποτιμά ή ακόμα και απομακρύνει το άτομο του οποίου τις πράξεις δεν εγκρίνει. Μπορεί ακόμα λόγω ενοχής ή ντροπής η οικογένεια να μη θέλει να το θυμάται καν!

Μερικά παραδείγματα τέτοιων «αποκλεισμένων» ατόμων που μπορεί το οικογενειακό σύστημα να μην τους αναφέρει στις τωρινές ή επόμενες γενιές είναι:

-Τα παιδιά που γεννήθηκαν εκτός γάμου (εξώγαμα)
-Τα παιδιά/αδέλφια που γεννήθηκαν με κάποια σωματική ή νοητική αναπηρία
-Οι παράφρονες
-Οι πρώην σύντροφοι που συνεχίζουν να κρατούν μέσα από ανέκφραστα συναισθήματα & σκέψεις ενεργειακά ανοιχτή την σχέση, από την μία ή την άλλη πλευρά
-Οι ψυχές που λόγω ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης κατέληξαν σε εκτρώσεις
-Τα παιδιά που δόθηκαν από ανύπαντρες νεαρές μητέρες, που έμειναν έγκυες δίχως να είναι παντρεμένες, όπως συνέβαινε κυρίως στο παρελθόν κτλ

Αν έχει συμβεί κάτι από τα παραπάνω και κάποιος πρόγονος έχει βιώσει «αποκλεισμό», σύμφωνα με την Συστημική Θεωρία κατά Bert Hellinger, ένα μέλος από την επόμενη γενιά, αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει υποσυνείδητα τη συμπεριφορά, ή τη μοίρα του προγόνου για να τον/την θυμίσει στο σύστημα.

Αυτού του είδους η Ταύτιση με το συναίσθημα ή τη μοίρα του προγόνου ονομάζεται Εμπλοκή και προκαλεί συναισθήματα βαθιάς θλίψης χωρίς φανερή αιτία, παράλογους φόβους, επιθετικότητα, ή ακόμα και παρόμοια μοίρα και συμπεριφορά με τον πρόγονο. Το άτομο μπορεί να εκφράζει την εμπλοκή με λόγια μέσα από φράσεις όπως, «δεν είμαι εντελώς ο εαυτός μου».

Ο λόγος που το κάνει αυτό ασυνείδητα ο απόγονος, είναι γιατί έμμεσα ζητάει να επανέλθει το «αποκλεισμένο» άτομο στο σύστημα και να μπει ξανά μέσα στη μνήμη, την αποδοχή και στις καρδιές της οικογένειας. Γενικά ένα οικογενειακό σύστημα αναταράσεται όταν το ένα μέλος στέλνει στο άλλο το μήνυμα «Εγώ έχω το δικαίωμα να ανήκω, εσύ όμως όχι».

Για να κυλήσει η αγάπη χρειάζεται ο καθένας να έχει πάρει τη θέση του και όλοι οι πρόγονοι να βρίσκονται στη δική τους ιεραρχική γενεολογική τάξη, με Αποδοχή για τη μοίρα τους.

Αν λοιπόν διαβάζοντας αυτό το άρθρο σου ήρθε στο νου σου ένα δικό σου αποκλεισμένο άτομο, αυτό που θα μπορούσες να κάνεις είναι να ανάψεις ένα κεράκι αφιερώνοντας το σε εκείνο το άτομο και κατόπιν να βάλεις το χέρι στην καρδιά σου και να πεις:

«Σέβομαι την μοίρα σου και ανήκεις σε εμάς. Εγώ σου δίνω μία θέση στην καρδιά μου». Με τον τρόπο αυτό, βάζεις ξανά μέσα στο σύστημα το αποκλεισμένο άτομο και αρχίζει σταδιακά να επέρχεται η τάξη.

Αν πάλι χρειάζεσαι κάποια καθοδήγηση και βαθύτερη θεραπεία σε κάτι τέτοιο, μπορείς να διαβάσεις για την Θεραπευτική Μέθοδο της Κβαντικής Συστημικής Αναπαράστασης που κάνουμε στον χώρο Love Truth Life.

Διάβασε Περισσότερα ΕΔΩ:  https://lovetruthlife.gr/personalconstellation/

Σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου.

Κελλυ Δαμίγου